درخواست بخش خصوصی از دولت برای رفع انحصار و رانت در شبکه پرداخت
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۰۲۳۶
بخش خصوصی طی دو نامه به وزارت صمت، بانک مرکزی، مرکز ملی فضای مجازی و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، خواستار رفع انحصار و رانت در شبکه پرداخت شد.
به گزارش ایران اکونومیست، اخیراً دو نامه به وزارت صمت، بانک مرکزی، مرکز ملی فضای مجازی، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و دیگر مراجع کشور از سوی بخش خصوصی ارسال شده است که ضمن تشریح سابقه شکلگیری شبکه پرداخت و شرکتهای PSP و پرداخت یار طی دو دهه گذشته، به بیان مشکلات وضع موجود شبکه پرداخت کشور از جمله انحصار ۱۲ شرکت PSP، تفاوت مدل پرداخت کارمزد شرکتهای PSP و پرداختیار و تبعیض موجود در آن، مشکلات شرکتهای پرداختیار برای رقابت منصفانه با توجه به عدم پالایش درگاههای پرداخت قبل از الزام اینماد (آذرماه ۱۴۰۰) توسط شاپرک و … پرداختند و خواستار اقدام فوری دولت در زمینه رفع این مشکلات شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در یکی از نامهها به ضرورت و سابقه شکلگیری پرداخت الکترونیکی از ورود دستگاههای خودپرداز، کارتخوان و سپس درگاههای پرداخت اینترنتی اشاره شده که در سالهای بعد با مکانیزمهای نظارتی و هدایتی از جمله شرکت شاپرک به عنوان تنظیمگر شبکه پرداخت و اینماد به عنوان تنظیمگر تجارت الکترونیکی برای حفظ حقوق مصرفکنندگان و جلوگیری از تخلفات کسبوکارها همراه شد. این مسیر نهایتاً به شرکتهای فینتک از جمله پرداختیار منتهی شد تا با در کنار مأموریت شرکتهای PSP دوازدهگانه و با شکستن انحصار آنها، نوآوری در ارائه خدمات پرداخت در فضای اینترنت به آنها سپرده شده و توسعه و تسهیلگری در ارائه خدمات نوین پرداخت شدت گیرد.
در ادامه این نامه به مشکلات شرکتهای پرداختیار اشاره شده که علیرغم دریافت مجوزهای قانونی و سرمایهگذاری و جذب نیروهای نخبه، همچنان سهمشان در پرداخت الکترونیکی کمتر از ۸ درصد بوده و بیش از ۹۲ بازار همچنان به صورت انحصاری در اختیار شرکتهای PSP است و علت این است که زیرساخت تراکنشهای پرداخت صرفاً از طریق شرکتهای PSP برای پرداختیارها تأمین میشود و عملاً درآمد تراکنش مذکور نیز به آنها تعلیق میگیرد. نکته قابل توجه اینکه اگرچه مقرر بود ارائه درگاه پرداخت بدون ارائه کارت (CNP) به ویژه در کسبوکارهای کوچک به پرداختیارها واگذار شود، ولی همجنان شرکتهای PSP در رقابتی غیرمنصفانه به ارائه درگاه پرداخت اینترنتی به شرکتهای کوچک ادامه میدهند.
با یکسانسازی مقررات تخصیص درگاه پرداخت اینترنتی از نیمه دوم سال ۱۴۰۰، بدون آن که در نظام کارمزد درگاههای پرداخت اینترنتی که از سالها پیش قرار بود ساماندهی شود و همچنان معطل مانده، تغییری انجام شود، مزیت رقابتی شرکتهای پرداختیار با توجه به اینکه تراکنش درگاه پرداخت ارائهشده توسط شرکتهای PSP برخلاف پرداختیار مشمول هیچ کارمزدی برای پذیرنده نیست، عملاً شرکتهای فعال در حوزه پرداختیاری از صحنه رقابت بیرون رانده شده و کلید انهدام آنها زده شد.
علاوه بر این در نامه دوم به اجرای الزام اینماد برای شرکتهای پرداختیار طبق آئیننامه اجرایی ماده ۱۴ الحاقی قانون مبارزه با پولشویی و همچنین قانون پایانه فروشگاهی و سامانه مؤدیان با تأخیر دوساله از آذرماه سال گذشته برای درگاههای پرداخت جدید پرداختیارها و تثبیت قانونی آن پیرو اجرای رأی دیوان عدالت اداری اشاره شده است. در این نامه بیان شده با توجه به گذشت یک سال از اجرای مقررات مذکور، انتظار میرود که با پالایش اینماد درگاههای سایتهایی که قبل از آذرماه سال گذشته درگاه پرداخت اخذ کردهاند، شرایط یکسان به منظور امکان رقابت منصفانه برای همه شرکتهای پرداختیار فراهم شده و انحصار بازار در میزان تراکنش و گردش مالی شکسته شود و گردشهای مالی کلان که هماکنون محدود به چند شرکت معدود است، بین همه اعضای انجمن توزیع گردد.
در پایان با اشاره به صبر و سکوت صنف در مقابل انحصار و رانت موجود، ابراز امیدواری شده با توجه به درخواستهای مطروحه، امکان اجرای قوانین مربوط به بهبود محیط کسبوکار، رفع انحصار، تقویت بخش خصوصی و کسبکارهای کوچک، اشتغال دانشبنیان و شفافسازی عملکرد شرکتهای پرداخت به عنوان فلسفه وجودی شاپرک به همراه تقسیم منصفانه بازار و درآمد، افزایش نظارتپذیری و ایجاد زمینه فکری و اشتغال نیروهای جوان فراهم شود.
منبع: خبرگزاری مهر
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: شرکت های پرداختیار درگاه های پرداخت پرداخت اینترنتی شرکت های پرداخت درگاه پرداخت شبکه پرداخت شرکت های PSP بخش خصوصی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۰۲۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قوانین و مقررات در کشور جلوتر از مصادیق مالکیت فکری است
به گزارش خبرگزاری مهر، محمدصادق آزمندیان، مدیر کل مالکیت فکری وزارت دادگستری درباره مفهوم مالکیت فکری، گفت: مالکیت فکری یا داراییهای نامشهود به معنای یک تلاش معرفتی است که توسط یک پدیدآورنده صورت میگیرد و ماحصل این نوآوری، یک محصول و یا خدمتی میشود که در دنیای بیرون تجلی پیدا میکند، لذا دارایی که از فکر و اندیشه نشأت میگیرد دارایی فکری نامیده میشود و دارای تقسیم بندی است.
مدیرکل مالکیت فکری وزارت دادگستری، اظهار کرد: ایدهای که پشت ساخت یک محصول است، در دنیای واقع، تبدیل به یک محصول شده به عنوان مثال میز مصداقی از دارایی فکری است که به آن طرح صنعتی میگوئیم به همین دلیل هر آنچه که ما در دنیای پیرامون خود داریم نشأت گرفته از فکر و اندیشه بشری است.
آزمندیان، افزود: تلاشهایی که درصدد است تا با استفاده از افکار و اندیشههای نو دنیا را جایی بهتری برای زیستن، توسعه اقتصادی و افزایش رفاه اجتماعی کند باید حفاظت و حمایت شود، بنابراین همین تلاشهای فکری و معرفتی نیاز به حمایتهای قانونی دارد که در این جا است که مالکیت فکری ورود پیدا میکند و در تلاش است که از اندیشهها و افکار جدید حمایت کند و حق را به صاحب حق که صاحب اندیشه و ایده است برساند.
وی در ادامه به مصادیق مالکیت فکری اشاره کرد و گفت: معتقدیم که سقف مالکیت فکری بر روی دو پایهی اصلی مالکیت صنعتی و مالکیت ادبی و هنری استوار است که مالکیت صنعتی را به اختراع، طرح صنعتی، علامت تجاری، اختراعات کوچک، نشانههای جغرافیایی، اسامی مبدا و مواردی از این دست تقسیم میکنیم.
مدیرکل مالکیت فکری وزارت دادگستری، ادامه داد: رکن دیگری که سقف مالکیت فکری بر آن قرار میگیرد مالکیت ادبی و هنری است که آن را حق مؤلف یا حق نشر مینامیم که شعبه دیگری به نام حقوق مرتبط دارد؛ به عنوان مثال یک اثر سینمایی نشأت گرفته از یک نمایش نامهای است که یک مؤلفی آن را نوشته و این نمایشنامه تبدیل به فیلم میشود که به آن حقوق مجاور یا حقوق مرتبط هم اطلاق میشود.
آزمندیان، گفت: بنابراین یک شعبه مالکیت صنعتی و یک شعبه مالکیت ادبی و هنری داریم که این دو سقف مالکیت فکری را نگه میدارند و به عنوان ستونهای اصلی هستند و یک سری نهادهای حقوقی هم به عنوان نهاد واسط این دو تلقی میشوند.
وی درباره وضعیت مالکیت فکری در ایران نیز گفت: قوانین و مقررات در کشور ما جلوتر از مصادیق مالکیت فکری است؛ ما سعی کردیم به تبعیت از پیشرفتهایی که در دنیا صورت میگیرد از این روند تبعیت کنیم، اما به اندازهای که لازم است نتوانستیم بهره بهره برداری کنیم.
مدیر کل مالکیت فکری وزارت دادگستری، تصریح کرد: در همه دنیا حقوق مالکیت فکری به عنوان ابزاری برای حمایت از منافع اقتصادی پدیدآورندگان است، بنابراین حقوق ابزار حمایت است و هدف نیست، اما یک جانمایی که به اشتباه در کشور ما ایجاد شده این است که حقوق خود به هدف تبدیل شده است؛ در همه جای دنیا حقوق مالکیت فکری به عنوان ابزاری برای تضمینی منافع مادی و اقتصادی است یعنی در تمام کشورها، شرکتها و اشخاصی که در این حوزه فعالیت میکنند، ابزار حقوق را به عنوان حفاظت از منافع مادی شأن استفاده میکنند، اما در کشور ما تنها به صرف گرفتن یک گواهینامه به عنوان سند مالکیت، اتکا و بسنده میشود و بهره برداری از حقوق مالکیت فکری به عنوان ابزار حمایت از منافع اقتصادی صورت نگرفته است.
آزمندیان، خاطرنشان کرد: ما مالکیت فکری را به عنوان یک هدف، اما سایر کشورها آن را به عنوان یک وسیله تلقی میکنند.
وی یادآور شد: برای اولین بار در ایران در سال ۱۳۰۴ قانون علامت تجاری و پس از آن در سال ۱۳۱۰ نیز قانون علائم و اختراعات به تصویب رسید؛ ما در این سالها و حتی بعد از آن، خود که تولید کننده نبودیم و اختراعی هم نداشتیم، اما از آن جایی که ما وارد کننده محصولات کشورهای دیگر بودیم و باید از محصولات، نوآوریها و علائم تجاری آن کشورها حمایت میشد، مکانیزمها و سازوکارهای قانونی نیاز داشتیم لذا یکی از موضوعاتی که باعث شد ما مالکیت فکری را از بعد حقوقی آن بیشتر نگاه کنیم و از منافع اقتصادی آن بهره برداری نکنیم مربوط به این جریان است که ریشه تاریخی دارد.
مدیرکل مالکیت فکری وزارت دادگستری، ادامه داد: موضوع دیگری که به این مسئله دامن زد این بود که سیاستگذار جانمایی مالکیت فکری را حتی تا همین امروز اشتباه انجام داده است؛ اگر سه بازار تولید ایده، بازار تولید محصول و بازار مصرف کالا و خدمات را متصور شویم آنچه که در دنیا اتفاق افتاده این است که مالکیت فکری و حقوق انحصاری که به دارنده حق اختراع، علامت تجاری، طرحهای صنعتی و سایر مصادیق میدهند در دو بازار تولید محصول و مصرف است به این ترتیب که اگر تولید کنندهای از ایدهای سریعتر استفاده کرد قانونگذار و حاکمیت به او انحصار میدهد و در بازار مصرف هم تنها او است که میتواند آن محصول را عرضه کند و دیگر تولیدکنندگان حق کپی از آن ایده را ندارند، اما ما مالکیت فکری را در حوزه پدیدآورنده ایده و نوآوران مورد توجه قرار دادیم در صورتیکه اساساً موضوع مالکیت فکری، بازار و اعطای انحصار به تولید کننده و عرضه کننده است.
آزمندیان، تصریح کرد: انحصار در ساخت و تولید، انحصار در فروش، انحصار در واردات، انحصار در عرضه و انحصار در ذخیره، پنج حقی است که مالکیت فکری اعطا میکند، اما در کشور ما هیچکدام از این پنج حق به درد خود پدیدآورنده ایده نمیخورد. پدیدآورندگان ایده که خود امکان تولید، عرضه و یا واردات ندارند بنابراین باید به سمت بازار هدایت شوند که در کشور ما این مسئولیت را دولت بر عهده گرفته که با توجه به مسئولیتهای فراوان، نمیتواند این وظیفه را انجام دهد ضمن آنکه اساساً صلاحیت آن را هم ندارد.
وی تاکید کرد: در مابقی کشورها، جانمایی مالکیت فکری در بازار تولید و بازار مصرف است و زمانی که انحصار به بازار تولید اعطا میشود قدر این انحصار را میداند و از افراد نخبه و متخصص دعوت میکند. به همین دلیل است که عمده اختراعات در دنیا یعنی بیش از ۹۸ درصد اختراعات متعلق به اشخاص حقوقی است در حالی که در کشور ما اشخاص حقیقی تملک بسیاری از اختراعات را دارند.
در نظامهای حکومتی دولت محور، مالکیت فکری ضعیفتر است
مدیرکل مالکیت فکری وزارت دادگستری خاطرنشان کرد: در نظامهای حکومتی دولت محور، مالکیت فکری ضعیفتر است و مالکیت فکری متعلق به کشورهایی است که حجم بازار در آنجا بزرگتر و رقابت شدیدتر است.
آزمندیان اظهار کرد: ما بعد از سال ۱۳۸۴ با علم به این مسئله که اگر میخواهیم به معنای واقعی وارد بازار رقابتی شویم، قانون اجرای سیاستهای کلی اصل ۴۴ را داشتیم و به سمت بازاری کردن اقتصاد خود رفتیم، اما اینکه در این فرآیند تا چه حد موفق بودیم جای بحث دارد.
وی اظهار کرد: جالب است با علم به این مسئله شاهد آن هستیم که هرروز حمایتهای مالی که برای انجام جستجوی اختراعات، ثبت علائم تجاری و طرحهای صنعتی صورت میگیرد توسط نهادهای دولتی از اشخاص و ذینفعان حقیقی هنوز هم افزایش پیدا میکند. ما هنوز هم با علم به اینکه نباید مالکیت فکری را در بازار اول قرار دهیم این کار را انجام میدهیم، سیاست گذار نیاز به تغییر جهت و مسیر سیاست گذاری دارد که باید این اتفاق بیفتد و تا زمانی که این کار صورت نگیرد ما در همین مسیر باقی خواهیم ماند.
مدیرکل مالکیت فکری وزارت دادگستری، افزود: قوانین حمایتی بسیار زیادی داریم که بهروزرسانی این قوانین و مقررات هرروز بیشتر میشود، اما بهره برداری مالی و مادی مان کمتر میشود، یک بدنه بسیار بزرگی داریم منتها هسته این پوسته عظیم خیلی کوچک است.
آزمندیان، گفت: زمانی که با مقامات سازمان جهانی مالکیت فکری صحبت میکنیم عنوان میکنند کشور ایران که به دلیل دولتی بودن و درگیر بودن با تحریمها، اقتصاد محدودتری نسبت به کشورهای اروپایی دارد چگونه این حجم از علائم تجاری را ثبت میکند. رتبهبندی ما در دنیا در حوزه علائم تجاری نزدیک به ۱۲۰ است و در سال نزدیک به صد هزار علامت تجاری ثبت میکنیم و سوال اینجا است که بازاری که عرضه کل پایینی دارد علامت تجاری به چه کار آن میآید؟ بنابراین ما در مسیری افتادهایم که بهرهبرداری مالی و مادی نداریم و یکی از مهمترین چالشهای ما در حوزه نظام حقوق مالکیت فکری این است که پوسته مالکیت فکری ما بسیار گسترده شده در حالی که محتوای آن بسیار محدود است.
وی اظهار کرد: در سال ۲۰۲۲، کشور چین یک میلیون و ششصد هزار اظهارنامه اختراع، کشور آمریکا حدود نهصد و شصت هزار اظهارنامه اختراع، کشور ژاپن حدود سیصد هزار اظهارنامه اختراع دریافت کردهاند در حالی ما حدود ۸ هزار اظهارنامه دریافت کردهایم، در مسیری رقابت میکنیم که هرچه تلاش میکنیم نمیرسیم لذا به نظر بنده ما باید در حوزهای که نقطه قوت ما است باید سرمایه گذاری کنیم و آن هم در حوزه مالکیت معنوی و ادبی و اقتصاد خلاق است.
لایحه حمایت از مالکیت ادبی و هنری حدود دو دهه است که بین دولت و مجلس در رفتوآمد است
مدیرکل مالکیت فکری وزارت دادگستری، گفت: طیف بسیار زیادی از نخبگان ما در حوزه مالکیت ادبی و هنری فعال هستند، چرا قانون گذاران ما در دولتهای گذشته برای به روز رسانی قواعد اقدامی انجام ندادهاند؟ لایحهای تحت عنوان لایحه حمایت از مالکیت ادبی و هنری داریم که نزدیک به دو دهه است که بین مجلس و دولت در رفتوآمد است. این موضوع یک سری دلایل فنی دارد، اما بنده احساس میکنم که بحثهایی که مطرح میشود بهانه است و اگر نخبگان ما دور یک میز بنشینند میتوانند موضوعات را تعیین تکلیف کنند، اما به نظر میرسد که تعارض منافع باعث شده که قانون حمایت از مالکیت ادبی و هنری بهروزرسانی نشود.
کد خبر 6089502